Διακοπών συνέχεια

Όπως είναι σε όλους μας γνωστό το καλοκαίρι στην πατρίδα μας έχει μεγάαααλη διάρκεια . Οι Έλληνες δεν πτοούνται από την οικονομική κρίση . Ολη η ΕΕ αναρωτιέται για δύο πράγματα 1ον γιατί έχουμε όλοι το ίδιο όνομα ( δηλ. μα…α) και 2ον πως ενώ έχουμε του μικρότερους μισθούς από όλους (εκτός πρώην ανατ. Χωρών ) περνάμε καλύτερα από αυτούς . Ετσι και εγώ δεν άφησα την ευκαιρία και πήρα την οικογένεια και την πιστωτική και αποφασίσαμε να κάνουμε τον γύρο της Πελοποννήσου σε 3 ημέρες . Ημέρα αναχώρησης Παρασκευή 14/8 και πρώτη στάση με διανυκτέρευση η Πάτρα (και τακτοποίηση του φοιτητικού σπιτιού ) .














Ημέρα 2η ονομαστική εορτή της συζύγου (ευχές κλπ) αναχώρηση με προορισμό τον Πύργο . Στάση στην Κυλλίνη ( αναχώρηση του γιου για Ζάκυνθο ) .






Επόμενος σταθμός το Κατάκολο με το υπέροχο λιμανάκι του (προσωπικά μου θύμισε λίγο την Σύμη )

συνέχεια για την πόλη του Πύργου , μικρή στάση στην λίμνη Καιάφα και μια και η ζέστη ανέβαινε πήραμε τον δρόμο για την Κυπαρισσία . Η πόλη προσεγμένη , καθαρή και φιλόξενη σε προδιαθέτει να την επιλέξεις για ολιγοήμερες διακοπές .






Επόμενος στόχος η πόλη της Καλαμάτας . Αν και την είχα επισκεφτεί και στο παρελθόν τίποτα δεν μου θύμιζε την πόλη που είχα δει πρίν από 23 χρόνια (αρραβωνιασμένος τότε ) . Μια σύντομη βόλτα στο λιμάνι , ένα παγωτάκι μερικές φωτογραφίες και αναχώρηση δια μέσου Ταϋγέτου για την πόλη του Μυστρά.


































Ο Μυστράς ήταν Βυζαντινή πολιτεία της Πελοποννήσου και απέχει έξι χιλιόμετρα ΒΔ της Σπάρτης. Σήμερα είναι ερειπωμένος και αποτελεί πολύτιμη πηγή για τη γνώση της ιστορίας, της τέχνης και του πολιτισμού των δύο τελευταίων αιώνων του Βυζαντίου. Η ιστορία "της νεκρής πολιτείας" σήμερα του Μυστρά αρχίζει από τα μέσα του 13ου αιώνα όταν συμπληρώθηκε η κατάκτηση της Πελοποννήσου απο τους Φράγκους. Το 1249 ο Γουλιέλμος Β' Βιλλαρδουίνος έκτισε το κάστρο του στην ανατολική πλευρά του Ταϋγέτου, στην κορυφή ενός υψώματος με απότομη και κωνοειδή μορφή που λεγόταν Μυστράς ή Μυζυθράς λόγω του σχήματός του ή εκ του ονόματος του παλαιότερου ιδιοκτήτη που λεγόταν Μυζηθράς.













Σε απόσταση 6 χιλ. η πόλη της Σπάρτης . Αν και την είχα επισκεφθεί πριν 25 χρόνια δεν μπορώ να πώ ότι άλλαξε ριζικά που να σε κάνει να μην αναγνωρίζεις τα μέρη που είχες πάει . Η ώρα ήταν αργά το μεσημέρι και δεν υπήρχε ανοικτό κάτι για φαγητό και συμβιβαστήκαμε με την λύση των goodys .



















Σε μία περίπου ώρα φθάσαμε στην Μονεμβάσια όπου και θα διαμέναμε (ένα βράδυ) . Δεν μπορώ να βρώ λόγια να σας περιγράψω τι ένοιωσα όταν είδα την παλαιά πόλη της Μονεμβάσιας . Τα σπίτια χτισμένα μόνο από πέτρα κυριολεκτικά το ένα επάνω στο άλλο . Οι ανακαινίσεις που συνεχίζουν και γίνονται με μεγάλο σεβασμό στον χώρο δίνουν την δυνατότητα στον επισκέπτη να ζήσει σε νοερά σε μια άλλη εποχή . Το να πιεις καφέ ή να φας σε κάποια από τις πολλές ταράτσες αγναντεύοντας το Μυρτώο πέλαγος δεν ανταλλάσσεται με τίποτα .


















Η επόμενη ημέρα μας βρήκε στην Νεάπολη Λακωνίας . Ένας προορισμός που πολύ επιλέγουν για ήρεμες διακοπές . Ταβερνάκια στην παραλία της πόλης με θέα την καταπληκτική Ελαφόνησο . Φυσικά δεν ήτα δυνατόν να βρεθούμε εκεί και να μην πάρουμε το φέρυ για την ελαφόνησο . Μικρό νησί 19 τετρ.χιλμ σε απόσταση 570 μέτρων από την παραλία της πούντας . Στο νησί υπάρχει η διάσημη παραλία ΣΙΜΟΣ η οποία δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις παραλίες που διαφημίζουν τα εξωτικά νησιά . Η ημέρα αναλώθηκε όλη εκεί . η φωτογραφία πο ακολουθεί είναι χαρισμένη στην Ελενη













17/8 ημέρα επιστροφής και μια και φθάσαμε ως εκεί αποφασίσαμε να επισκεφθούμε και τα σπήλαια του Διρού , το ωραιότερο σπήλαιο του κόσμου .Περάσαμε από το γύθειο , θαυμασαμε τους πύργους την Μάνης

















Το σπήλαιο Βλυχάδα ή Γλυφάδα βρίσκεται στον κόλπο του Διρού της Μάνης, στη δυτική ακτή της Λακωνικής χερσονήσου. Πρόκειται για υπόγειο ποταμό που χύνεται στη θάλασσα περίπου 23 μέτρα δεξιά της φυσικής εισόδου του, η οποία βρίσκεται μισό μέτρο πάνω από τη στάθμη της θάλασσας. Για να διευκολυνθεί η πρόσβαση στο σπήλαιο έχει ανοιχτεί μια τεχνητή είσοδος δυτικά της φυσικής. Το κεντρικό τμήμα του αποτελείται από δύο σχεδόν παράλληλες διαδρομές. Το μεγαλύτερο μέρος του σπηλαίου καλύπτεται με θαλασσινό νερό, λόγω της καθίζησης της νότιας Πελοποννήσου και της ανόδου της στάθμης της θάλασσας κατά το τέλος της εποχής των παγετώνων. Η στάθμη των υδάτων στο εσωτερικό του μεταβάλλεται ανάλογα με τις εξωτερικές καιρικές συνθήκες. Η ξενάγηση μέσα στο επισκέψιμο τμήμα του σπηλαίου πραγματοποιείται με βάρκες. Πέρα από την ξεχωριστή ομορφιά των λιμνών του, το σπήλαιο έχει να επιδείξει πλουσιότατο λιθωματικό διάκοσμο με τους πολυάριθμους σταλακτίτες του να αναπτύσσονται σε πρωτότυπους σχηματισμούς.






Όταν βγήκαμε στην κυριολεξία στον έξω κόσμο πήραμε με μισή καρδιά τον δρόμο της επιστροφής .Στάση για φαγητό στην Αρεόπολη , καφέ στο Λουτράκι και τέλος . Ελπίζω να μας δοθεί και άλλη ευκαιρία για μια παρόμοια απόδραση μέχρι να αρχίσουν τα σχολεία .