Κισσός ή Μπρούσκλια, μια καλή φθινοπωρινή νομή για πριν το πεύκο

Ο κισσός είναι ένα πολύ σημαντικό μελισσοκομικό φυτό του φθινοπώρου. Η ανθοφορία του το φθινόπωρο (Σεπτέμβριο – Οκτώβριο), είναι μια πολύ σημαντική πηγή γύρης και νέκταρος για τα μελίσσια. Ο κισσός δίνοντας πολύ καλές ποσότητες γύρης και νέκταρος, προσελκύει τις μέλισσες, χρησιμεύοντας στην ανάπτυξη των μελισσών και βοηθά στην ανανέωση του πληθυσμού τους. Δυναμώνει τα μελίσσια πριν τη μεταφορά τους στο πεύκο !! Δίνει ένα αρωματικό ανοιχτόχρωμο μέλι.
Το γνωστότερο είδος κισσού στην Ελλάδα είναι το καλλιεργούμενο αλλά και αυτοφυές είδος, Κισσός η Έλιξ (Hedera Helix) ή κοινά κισσός. Ο κισσός είναι ένας αειθαλής θάμνος, μακρόβιος, αναρριχώμενος ή έρπων και σπάνια δενδρύλιο. Το συναντάμε συχνά σε πάρκα, σε φράχτες, σε τοίχους, αλλά κυρίως σε δασώδεις εκτάσεις. Φυτρώνει κυρίως σε υγρά και σκιερά μέρη, αναρριχάται σαν έλικας (εξ΄ου και το όνομά του στα αρχαία Ελληνικά, Έλιξ), γύρω από τους κορμούς των δέντρων όπως, πλατάνια, λεύκες, καστανιές, κ.ά. . Ο κισσός υπάρχει σε όλη την Ελλάδα και καλλιεργείται για το ωραίο πρασινωπό του φύλλωμα, και είναι γνωστός και με διάφορες τοπικά ονόματα όπως, Μπρουνοβαλιά, Μπρουσκέλι ή Μπρούσκλια, Κίσνερας, Κλείδωνας.
Τα φύλλα του είναι τοποθετημένα εναλλάξ, με μακρύ μίσχο, ωοειδή, τριγωνικά, ρομβοειδή και καρδιόσχημα. Συχνά εμφανίζουν το φαινόμενο της ετεροφυλίας. Αυτό σημαίνει ότι πάνω στο ίδιο φυτό υπάρχουν φύλλα με διαφορετικό σχήμα (ρομβοειδή, τρίλοβα ή πεντάλοβα). Τα άνθη του είναι διγενή με 5 σέπαλα, 5 πέταλα, 5 στήμονες και πεντάχωρη ωοθήκη. Είναι διατεταγμένα σε σφαιρικά σκιάδια, είτε απλά ενωμένα σε σύνθετες ταξιαρχίες. Ο καρπός είναι ράγα σκούρου μοβ χρώματος, με 2 έως 5 σπέρματα.
Ο κισσός ήταν γνωστός στην Ελλάδα από την εποχή του Ομήρου και ονομαζόταν ¨Διονύσιον¨, επειδή ήταν αφιερωμένος στο θεό Διόνυσο. Σε απεικονίσεις που αναφέρονται στη λατρεία του Διονύσου, εκτός από το αμπέλι απεικονίζεται και ο κισσός. Οι αρχαίοι Έλληνες στεφάνωναν με κισσό τα αγάλματα του Διονύσου, τους ποιητές και τους πότες, επειδή τον θεωρούσαν σύμβολο της αθανασίας και αντίδοτο για τον πονοκέφαλο και τη μέθη. Τον Διόνυσος  σε κάποιες τελετές του έδιναν το επώνυμο Κισσός επειδή όταν ήταν μωρό, του φορούσαν ένα στεφάνι κισσού. Στην αρχαία Ελλάδα στους γάμους χρησιμοποιούσαν στεφάνι ανθέων κισσού, σαν σύμβολο πίστης. Ο Διοσκουρίδης θεωρούσε τον κισσό πανάκεια για πολλές ασθένειες. Εθεωρείτο σύμβολο ζωτικότητας, χαράς και μακροβιότητας και τον χρησιμοποιούσαν για θεραπευτικούς και τελετουργικούς σκοπούς.
Σήμερα ο κισσός είναι ένα πολύ καλό μελισσοκομικό φυτό, αλλά χρησιμοποιείται και στην Φαρμακολογία, στην κλασσική Ιατρική αλλά και στην εναλλακτική Ιατρική (πάντα με τις οδηγίες και τις συστάσεις του γιατρού).
Κισσός, ένα σημαντικό φθινοπωρινό μελισσοκομικό φυτό, που γεμίζει τα πλαίσια με γύρη, η βασίλισσα γεννάει πολύ καλά και δυναμώνει το μελίσσι !!!