Ελληνικά σχολικά βιβλία: 26 εκατ. ευρώ και χιλιάδες τόνοι χαρτί, κάθε χρόνο στα σκουπίδια.

Έχετε ποτέ διερωτηθεί (όσοι έχετε ταξιδέψει στο εξωτερικό), γιατί ακόμα και τα πιο εμπορικά καταστήματα ρούχων, έχουν ειδικό τμήμα με “δεύτερο χέρι”; Μήπως γνωρίζετε γιατί, περισσότερο από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, εμείς τα θέλουμε όλα καινούρια; Καινούρια ρούχα, αυτοκίνητα, σπίτια, κινητά τηλέφωνα, Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές, τα πάντα καινούρια!
Τι ανάγκη έχουμε άλλωστε; Καλύτερα να τα πετάμε! Πάνω απ’ όλα είναι θέμα γοήτρου…
Το ίδιο ισχύει και με το πιο ιερό αντικείμενο: το σχολικό βιβλίο. Λεω, να μην πάμε στα παιδάκια της Αφρικής, της Ασίας, των Βαλκανίων ή της μεταπολεμικής Ελλάδας που κρατούσαν και κρατούν το βιβλίο σα κόρη οφθαλμού.
Ας μείνουμε στα παιδάκια της σύγχρονης Ευρώπης, τα οποία δε διανοούνται να κάνουν αυτό που κάνουν τα Ελληνόπουλα: Αφού όλη τη χρονιά μουτζουρώσουν, και κατακρεουργήσουν τα σχολικά τους βιβλία, στο τέλος του χρόνου θα τους αποδώσουν την ύστατη τιμωρία, σκίζοντας τα και βάζοντας τους φωτιά.
Στις κοινωνίες που έχουμε φτιάξει, κατά κύριο λόγο σεβόμαστε ό,τι έχει τιμή. Και μάλιστα υψηλή. Ένα ακριβό ολοκαίνουριο αυτοκίνητο με δερμάτινα καθίσματα, σίγουρα θα κερδίσει το σεβασμό μας.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη λοιπόν, τα σχολικά βιβλία δε χορηγούνται δωρεάν. Κοστίζουν, και μάλιστα πολύ ακριβά. Στην Πορτογαλία, μόνο τα βιβλία για ένα μαθητή της πρώτης γυμνασίου, κοστίζουν 150 - 200 ευρώ. Στη Μεγάλη Βρετανία, κοστίζουν περίπου 300 ευρώ, το ίδιο και στη Γερμανία. Φανταστείτε λοιπόν, μία οικογένεια να έχει δύο, ή τρία παιδιά.
Για το λόγο αυτό, στις περισσότερες χώρες, η αγορά του σχολικού βιβλίου έχει καταργηθεί. Τα περισσότερα σχολεία, δανείζουν τα βιβλία στους μαθητές για ένα χρόνο. Οι μαθητές, πρέπει να τα διατηρήσουν άφθαρτα για την επόμενη χρονιά. Αυτό, συμβαίνει κατεξοχήν στις Σκανδιναβικές χώρες και στη Μ. Βρετανία. Στα σχολεία που ο δανεισμός δεν είναι εδραιωμένος, όπως σε πολλά Γερμανικά σχολεία, οι γονείς οργανώνουν παζάρι στο τέλος του χρόνου, όπου πραγματοποιείται ανταλλαγή βιβλίων. Σε κάθε περίπτωση, τα παιδιά έχουν μάθει να σέβονται τα βιβλία, να μη τα λερώνουν και να μη τα πετούν, γιατί στο τέλος της χρονιάς καλούνται να τα παραδώσουν άθικτα.
Εκτός από τα βιβλία, οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, σκέφτονται σοβαρά πριν απλώς πετάξουν κάτι στα σκουπίδια. Η επαναχρησιμοποίηση είναι σχεδόν πάντα η πρώτη τους επιλογή.
Για τους Έλληνες δεν είναι έτσι. Εκτός του ότι πετάμε τα περισσότερα σκουπίδια στην Ευρώπη, κάθε χρόνο τυπώνονται 45 εκατομμύρια σχολικά βιβλία, τα οποία διανέμονται δωρεάν από το ελληνικό κράτος, με κόστος περίπου 26 εκατομμύρια ευρώ. Τα βιβλία αυτά, καταλήγουν στα σκουπίδια με τον πιο απαξιωτικό τρόπο. Ίσως, το γεγονός αυτό από μόνο του, να είναι ενδεικτικό της καλλιέργειας και του σεβασμού που έχουν τα περισσότερα Ελληνόπουλα για τα πάντα γύρω τους.

πηγη: ΣΚΑΙ,GR